Przygotowaniu dziecka do szkoły służy rozwój nie tylko zadatków biologicznych ale także aktywność własna dziecka, wpływ środowiska społeczno- kulturalnego i celowo, spójne oddziaływanie wychowawcze rodziny i przedszkola. W warunkach zorganizowanych i celowego wychowania w przedszkolu przygotowaniu dzieci do szkoły służy realizacja treści wszystkich działań wychowania. Końcowym wynikiem pracy przedszkola jest osiągnięcie dojrzałości szkolnej.

Dojrzałość szkolna to osiągnięcie przez dziecko takiego stopnia rozwoju umysłowego, emocjonalnego, społecznego i fizycznego jaki umożliwia mu udział w życiu szkolnym i opanowanie treści programowych w klasie I.

O fizycznej dojrzałości dziecka do podjęcia nauki szkolnej decyduje w dużym stopniu stan zdrowia w latach wcześniejszych a więc sprawność ruchowa i motoryczna, odporność na zmęczenie i na choroby, prawidłowy słuch, wzrok, a także sprawność manualna. Prawidłowy stan fizyczny dziecka rokuje nadzieję, że będzie ono odporniejsze na infekcje, zmęczenie, a tym samym zdolniejsze do dłuższego wysiłku umysłowego.

Rodzina ma duże znaczenie w emocjonalno –społecznym rozwoju dziecka. Tu dziecko uczy się odnoszenia do innych osób, panowania nad swoimi reakcjami, wyrażania uczuć. Dzięki rodzinie przyswaja sobie prawidłowe nawyki i normy postępowania. O społecznej dojrzałości dziecka świadczy stopień samodzielności i zaradności w różnych sytuacjach. Im dziecko bardziej samodzielne tym jaśniej i ufniej spogląda na świat.

Istotnym czynnikiem kształtowania w dzieciach mowy komunikatywnej, która jest niezbędna przy nauce czytania, są kontakty społeczne. Dziecko sześcioletnie powinno mówić poprawnie pod względem gramatycznym i artykulacyjnym, mieć bogaty zasób słownictwa i pojęć, posiadać umiejętności swobodnego i zrozumiałego dla otoczenia wypowiadania się, opowiadania wrażeń ,przeżyć i wyrażania swoich pragnień czy ocen. Aby dziecko mogło opowiadać, musi przeżywać, spostrzegać, poznawać, działać. Na rozwijanie mowy i myślenia dziecka duży wpływ mają kontakty z rówieśnikami, a także literatura dziecięca. Rodzice powinni czytać dzieciom książki a także umożliwiać kontakty z rówieśnikami.

Rodzina nawet przy najwyższym poziomie kulturalnym oraz pedagogicznym przygotowaniu rodziców, nie może dać tego dziecku, co dobrze przemyślany i zorganizowany system zbiorowego wychowania w małym zespole dziecięcym. Dziecko w wieku przedszkolnym zaczyna orientować się w stosunkach społecznych między ludźmi, w ich pracy zawodowej oraz w społecznych motywach ich działalności. W końcu tego okresu powstaje na tej podstawie u dziecka tendencja do wykonywania poważnej, społecznej cenionej działalności.

Okres przedszkolny to czas rozkwitu zabawy a szczególności zabawy w role, która jest niezbędna w procesie uspołeczniania. Optymalne warunki do intelektualnego rozwoju dzieci osiąga się w przedszkolu specyficznymi, przedszkolnymi sposobami, poprzez szerokie wykorzystanie gier dydaktycznych i zabaw.

Pobyt dzieci sześcioletnich w tzw. klasie zerowej oraz systematyczna praca, według programu dostosowanego do potrzeb rozwojowych danej grupy, może zapewnić dziecku osiągnięcie dojrzałości szkolnej.

Troska o możliwie najlepsze przystosowanie dzieci do wymogów życia szkolnego każe nauczycielowi sześciolatków dążyć do ścisłej współpracy ze szkołą oraz rodzicami. Dla dziecka w okresie przejścia ze środowiska przedszkolnego, szczególnie ważna jest sprzyjająca, przepojona zrozumieniem atmosfera domu rodzinnego. Pełnienie roli ucznia staje się łatwiejsze, gdy rodzice gotowi są w razie potrzeby pośpieszyć z przyjacielską pomocą. Prawidłowe kształtowanie współpracy nauczyciela z rodzicami wymaga klimatu wzajemnego szacunku i zaufania. Należy pamiętać , że nie wszystkie dzieci rozwijają się jednakowo. Każde ma swoją indywidualna drogę rozwoju. U podłoża można znaleźć uwarunkowania biologiczne i społeczno- wychowawcze.

Dzieci idące do szkoły mają pozornie równy start. Uznane za dojrzałe do podjęcia nauki ,mogą wykazywać niższy poziom od spodziewanego, co większości przypadkach zostaje wyrównane w trakcie nauki szkolnej.

Charakterystyka dziecka w wieku 5,5 do 7 lat

• pojawiają się zupełnie nowe zachowania , wcześniej nie spotykane, dziecko 6 letnie potrafi dążyć do zdobycia określonej wiedzy (świadomie uczyć się)
• większa zdolność skupienia uwagi,
• łatwiej podporządkowuje się dorosłym,
• jest zdolne do wykonywania prostych zadań,
• potrafi działać świadomie i planowo,
• pojawia się uspołecznienie dzieci,
• kontakty z innymi dziećmi cechuje życzliwość, mniejsza konfliktowość oraz – – liczenie się ze zdaniem innych

Literatura:
D.B.Elkonin, Przedszkole czy szkoła
H.Prus Wisniewska, Zanim dziecko pójdzie do szkoły
M.Przetacznikowa- Gierowska, G.Makiełło- Jarża, Psychologia rozwojowa i wychowawcza wieku dziecięcego