Opracowane na podstawie czasopisma „Bliżej przedszkola” nr 11 artykuł S.Porady
Nie sztuka jest dziecko począć i urodzić, sztuka jest je wychować na szczęśliwego, Mądrego i dobrego człowieka. Być dobrym rodzicem nie znaczy pozwalać na wszystko, obsypywać prezentami, ulegać kaprysom- być dobrym rodzicem to być z dzieckiem, towarzyszyć w zabawie, uczyć zasad, pokazywać świat. 10 rad – Jak być dobrymi rodzicami!!!
- Daj dziecku poczucie bezpieczeństwa
- Okazuj szacunek
- Poświęcaj dziecku dużo czasu
- Naucz się słuchać
- Wyznacz reguły i bądź konsekwentny
- Nie bój się stanowczości
- Naucz się mówić do swojego dziecka
- Pozwól dziecku na okazywanie uczuć
- Pozwól na samodzielność i własną aktywność dziecka
- Ucz porządku i dobrych manier
Okazuj miłość i czułość. Przytulaj, głaszcz, całuj, W ramionach mamy i taty niemowlę i małe dziecko czuje się bezpiecznie. Zadbaj, by twoje dziecko wiedziało, że je kochasz nawet gdy jest niegrzeczne. Nigdy nie mów że przestaniesz je kochać, ze je zostawisz czy oddasz, bo narozrabiało. Poczucie bezpieczeństwa dają również określone przez rodziców zasady i reguły oraz ich konsekwentne przestrzeganie.
Nie upokarzaj, nie obgaduj, nie obrażaj, nie porównuj dziecka w szczególności w obrębie innych. Jeśli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie- nie bój się przeprosić.
Wspólne zabawy, czytanie książek, opowiadanie bajek, spacery, podróżowanie czy wykonywanie obowiązków domowych. Kiedy spędzasz czas z dzieckiem bądź z nim na 100%. Dzieci, które są ignorowane lub którym rodzice okazują obojętność są agresywne. Naucz swoje dziecko, ze szczęście nie jest kwestią tego ile masz, ale jak wiele możesz zrobić z tym, co posiadasz. Nie kupujcie zbyt wielu zabawek poświęcajcie swojemu dziecku czas a nie pieniądze.
Już noworodek próbuje się z Wami komunikować. Co prawda jest to komunikacja jednostronna i często bardzo uciążliwa. Niemowlęta i małe dzieci komunikują się z nami całymi sobą. Niegrzeczne zachowanie dziecka ( w naszym dorosłym pojęciu) często jest spowodowane zwróceniem na siebie uwagi.
Jeśli chcesz, by Twoje dziecko wiedziało, że nie wolno dotykać kuchenki, dotykać sprzętu grającego, ciągnąć za włosy itp.- musisz mu o tym powiedzieć. Spokojnie i stanowczo mów: nie wolno dotykać, bo możesz się oparzyć, bo to są moje rzeczy… i rób to za każdym razem. Pamiętaj jednak- nie mnóż zakazów bez potrzeby, by było łatwo je ogarnąć. Zakazy i nakazy uczą dziecko jak żyć, co jest słuszne, a co nie. Dziecko nie rodzi się z ta wiedzą. Pamiętaj też że dziecko będzie sprawdzało swoim zachowaniem czy nadal nie wolno tego, co zostało zabronione- dlatego bycie konsekwentnym jest niezwykle ważne.
Twoje dziecko powinno wiedzieć, ze nie oznacza nie. Nie musisz, a wręcz nie powinieneś ulegać zachciankom Twojego dziecka. To odbiera poczucie bezpieczeństwa. Nie ulegaj, gdy maluch próbuje wymusić na Tobie coś krzykiem. Staraj się w takich sytuacjach zachować spokój i stanowczo powiedz, że nie podoba ci się jego zachowanie i spróbuj odwrócić uwagę dziecka, zajmij je czymś innym.
Mów do dziecka łagodnie i spokojnie. Nie obrażaj, nie porównuj, odnoś się do niego z szacunkiem. Używaj jasnych komunikatów, nie wygłaszaj małemu dziecku kazań. Pamiętaj że słowa mogą zranić tak samo jak klaps.
Dziećmi targają różne uczucia, często sprzeczne ze sobą. Dlatego pozwól dziecku płakać, krzyczeć, bać się czy denerwować. Łzy i wściekłość pozwalają rozładować napięcie. Dziecko ma prawo do okazywania złości, ze czegoś mu zabroniłaś, co nie oznacza ,że Ty musisz ulec. Pozwalaj dziecku bronić jego własności. Nie zmuszaj dziecka do uległości w każdej sytuacji, po to by innym nie sprawić przykrości. Dziecko też ma prawo do wyrażania własnego zdania, a wręcz do przeciwstawiania się.
Pozwól dziecku jak najwcześniej podejmować własne decyzje: jaki założyć sweter, co zje na śniadanie itp. Zachęcaj malucha do samodzielnego rozwiązywania problemów. Nie chroń go przed wszelkim ryzykiem- pokazuj i ucz dziecko, że jego zachowania i decyzje maja swoje konsekwencje. Pozwól łamać stereotypy.
Już dwulatek powinien mieć drobne obowiązki domowe- to pomaga by dzieci miały określoną rolę w rodzinie, a nie tylko w niej były. Dobre maniery są oznaką szacunku do innych, jeśli szanujemy innych, szanujemy tez samego siebie. Ucząc norm zachowania, okazując małemu dziecku miłość i szacunek, rodzice stają się dla niego autorytetem i wzmacniają łączącą ich więź. Dziecko, które zna ograniczenia- potrafi odróżnić dobro od zła, zna swoja pozycję w rodzinie i ma poczucie bezpieczeństwa.
Postawy i zachowania dorosłych stanowią dla dziecka pierwsze wzorce, z których będzie czerpać w trakcie życia.
Jeśli dziecko jest zawstydzone, uczy się poczucia winy.
Jeśli dziecko doświadcza wrogości, uczy się walczyć.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze krytyki, uczy się potępiać.
Jeśli dziecko musi znosić kpiny, uczy się nieufności.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze zachęty, uczy się ufności.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze aprobaty, uczy się lubić siebie.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze akceptacji i przyjaźni, uczy się tego , jak znaleźć miłość w świecie.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze uczciwości, uczy się sprawiedliwości.
Jeśli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa, uczy się ufności.
Jeśli dziecko jest akceptowane i chwalone, uczy się doceniać innych.
Jeśli dziecko żyje w atmosferze tolerancji, uczy się być cierpliwym.